«Oto otwieram wasze groby| i wydobywam was z grobów, ludu mój,| i wiodę was do kraju Izraela,| i poznacie, że Ja jestem Pan,| gdy wasze groby otworzę| i z grobów was wydobędę, ludu mój.|| Udzielę wam mego ducha| po to, byście ożyli,| i powiodę was do kraju waszego,| i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam»,| mówi Pan Bóg.|||

   Teraz dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie,| nie ma już potępienia.| Albowiem prawo Ducha,| które daje życie w Chrystusie Jezusie,| wyzwoliło cię| spod prawa grzechu i śmierci.|| Co bowiem było niemożliwe dla Prawa,| ponieważ ciało czyniło je bezsilnym,| tego dokonał Bóg.|| On to zesłał Syna swego| w ciele podobnym do ciała grzesznego| i dla usunięcia grzechu| wydał w tym ciele wyrok potępiający grzech,| aby to, co nakazuje Prawo| wypełniło się w nas,| jeżeli postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.|||

   Ci bowiem, którzy żyją według ciała,| dążą do tego, czego chce ciało;|| ci zaś, którzy żyją według Ducha| do tego, czego chce Duch.|| Dążność bowiem ciała prowadzi do śmierci,| dążność zaś Ducha do życia i pokoju.| Dlatego| że dążność ciała wroga jest Bogu,| nie podporządkowuje się bowiem Prawu Bożemu| ani nawet nie jest do tego zdolna.|| A ci, którzy żyją według ciała,| Bogu podobać się nie mogą.|| Wy jednak| nie żyjecie według ciała.|||

   Siostry Łazarza| posłały do Jezusa wiadomość: «Panie, oto choruje| ten, którego Ty kochasz».|| Jezus usłyszawszy to rzekł:| «Choroba ta nie zmierza ku śmierci,| ale ku chwale Bożej,| aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą».|||

   A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza.||

   Mimo jednak że słyszał o jego chorobie,| zatrzymał się przez dwa dni w miejscu pobytu.| Dopiero potem| powiedział do swoich uczniów: «Chodźmy znów do Judei.»|||

   Kiedy Jezus tam przybył,| zastał Łazarza już do czterech dni spoczywającego w grobie.|||

   Kiedy zaś Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi,| wyszła Mu na spotkanie.| Maria zaś siedziała w domu.| Marta rzekła do Jezusa: «Panie,| gdybyś tu był, mój brat by nie umarł.| Lecz i teraz| wiem, że Bóg da Ci wszystko,| o cokolwiek byś prosił Boga».||

   Rzekł do niej Jezus: «Brat twój zmartwychwstanie».|

   Rzekła Marta do Niego: «Wiem, że zmartwychwstanie| w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym».||

   Rzekł do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem.| Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie.| Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie,| nie umrze na wieki.|| Wierzysz w to?»||

   Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie!| Ja wciąż wierzę, żeś Ty jest Mesjasz,| Syn Boży, który miał przyjść na świat».|||

   Jezus wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał:| «Gdzieście go położyli?»||

   Odpowiedzieli Mu: «Panie, chodź i zobacz».| Jezus zapłakał.|| A Żydzi rzekli: «Oto jak go miłował».| Niektórzy z nich powiedzieli:| «Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu,| nie mógł sprawić, by on nie umarł?»|||

   A Jezus ponownie, okazując głębokie wzruszenie,| przyszedł do grobu.| Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień.||

   Jezus rzekł: «Usuńcie kamień».||

   Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego:| «Panie, już cuchnie.| Leży bowiem od czterech dni w grobie».|||

   Jezus rzekł do niej:| «Czyż nie powiedziałem ci,| że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?»|| Usunięto więc kamień.| Jezus wzniósł oczy do góry| i rzekł: «Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał.|| Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz.| Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem,| aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał».|| To powiedziawszy zawołał donośnym głosem:| «Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!»|| I wyszedł zmarły,| mając nogi i ręce powiązane opaskami,| a twarz jego była zawinięta chustą.|| Rzekł do nich Jezus:| «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić».|||

   Wielu więc spośród Żydów przybyłych do Marii| ujrzawszy to, czego Jezus dokonał,| uwierzyło w Niego.|||