Panie, świat cały przy Tobie jak ziarnko na szali,| kropla rosy porannej, co opadła na ziemię.|| Nad wszystkimi masz litość, bo wszystko w Twej mocy,| i oczy zamykasz na grzechy ludzi, by się nawrócili.|| Miłujesz bowiem wszystkie byty,| niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś,| bo gdybyś miał coś w nienawiści, nie ukształtowałbyś tego.|||

Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał?| Jak by się zachowało to, czego byś nie wezwał?|| Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko Twoje,| Władco, miłujący życie!|||

Bo we wszystkim| jest Twoje nieśmiertelne tchnienie.|| Dlatego nieznacznie karzesz upadających i strofujesz| przypominając, w czym grzeszą,|| by wyzbywszy się złości,| w Ciebie, Panie, uwierzyli.|||

Modlimy się stale za was,| aby Bóg nasz| uczynił was godnymi swego wezwania| i aby z mocą wypełnił w was| wszelkie pragnienie dobra| oraz działanie wiary.| Aby w was zostało uwielbione| imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa| – a wy w Nim| – za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.|||

W sprawie przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa| i naszego zgromadzenia się wokół Niego| prosimy was, bracia,| abyście się nie dali zbyt łatwo zachwiać w waszym rozumieniu| ani zastraszyć| bądź przez ducha, bądź przez mowę,| bądź przez list rzekomo od nas pochodzący,| jakby już nastawał dzień Pański.|||

Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto.| A pewien człowiek, imieniem Zacheusz,| który był zwierzchnikiem celników i był bardzo bogaty,| chciał koniecznie zobaczyć Jezusa, któż to jest,| ale sam nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu.| Pobiegł więc naprzód| i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć,| tamtędy bowiem miał przechodzić.|||

Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę| i rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko,| albowiem dziś| muszę się zatrzymać w twoim domu».|| Zszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany.| A wszyscy, widząc to, szemrali:| «↓Do grzesznika poszedł w gościnę↓».|||

Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana:| «Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim,| a jeśli kogoś w czymś skrzywdziłem,| zwracam poczwórnie».||

Na to Jezus rzekł do niego: «Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu,| gdyż i on jest synem Abrahama.| Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać| i zbawić to, co zginęło».|||

Salomon stanął przed ołtarzem Pana| wobec całego zgromadzenia izraelskiego| i wyciągnąwszy ręce do nieba, rzekł:| «O Panie, Boże Izraela!|| Nie ma takiego Boga jak Ty| ani w górze na niebie, ani w dole na ziemi,|| tak zachowującego przymierze i łaskę| względem Twoich sług,| którzy czczą Cię z całego swego serca.|||

Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi?|| Przecież niebo| i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć,| a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem.|||

Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie,| o Boże mój, Panie,| i wysłuchaj to wołanie i tę modlitwę,|| w której dziś Twój sługa| stara się ubłagać Cię| o to, aby w nocy i w dzień| Twoje oczy patrzyły na tę świątynię.|| Jest to miejsce, o którym powiedziałeś:| „Tam będzie moje imię”,|| tak aby wysłuchać modlitwę,| którą zanosi Twój sługa na tym miejscu.|| Dlatego wysłuchaj błaganie Twego sługi| i Twego ludu, Izraela,| ilekroć modlić się będzie na tym miejscu.|| Ty zaś wysłuchaj| na miejscu Twego przebywania w niebie.|| Nie tylko wysłuchaj,| ale też przebacz!».|||

Król Salomon| i cała społeczność Izraela, zgromadzona przy nim przed Arką,| składali na ofiarę owce i woły,|| których nie rachowano i nie obliczono z powodu wielkiej ilości.|||

Następnie kapłani wprowadzili Arkę Przymierza Pana| na jej miejsce do sanktuarium świątyni,| to jest do Świętego Świętych, pod skrzydła cherubów,|| a cheruby miały tak rozpostarte skrzydła nad miejscem Arki,| że okrywały Arkę i jej drążki z wierzchu.|| Pozostają one tam aż do dnia dzisiejszego.|| W Arce zaś nie było nic oprócz dwóch tablic,| tablic Przymierza, które Mojżesz tam złożył pod Horebem,| gdy Pan zawarł przymierze z synami Izraela| w czasie ich wyjścia z Egiptu.|||

Kiedy tak zgodnie, jak jeden, trąbili i śpiewali,| tak iż słychać było tylko jeden głos wysławiający majestat Pana,|| kiedy podnieśli głos wysoko przy wtórze trąb,| cymbałów i instrumentów muzycznych| przy wychwalaniu Pana, że jest dobry i że na wieki Jego łaskawość,|| świątynia napełniła się obłokiem chwały Pana,| tak iż nie mogli kapłani tam pozostać i pełnić swej służby| z powodu tego obłoku,|| bo chwała Pana wypełniła świątynię Bożą.|||

Wtedy przemówił Salomon: «Pan powiedział, że będzie mieszkać w chmurze,| a ja Tobie, Panie, wybudowałem dom na mieszkanie,|| miejsce przebywania Twego na wieki».|||

«Zachowujcie prawo| i przestrzegajcie sprawiedliwości,|| bo moje zbawienie już wnet nadejdzie| i moja sprawiedliwość ma się objawić.|||

Cudzoziemców zaś,| którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć|| i ażeby miłować imię Pana i zostać Jego sługami,| wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go| i trzymających się mocno mojego przymierza,|| przyprowadzę| na moją Świętą Górę| i rozweselę w moim domu modlitwy.|| Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu,| bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy| dla wszystkich narodów».|||

Anioł| poprowadził mnie ku bramie, która zwrócona jest na wschód.|| I oto chwała Boga Izraela przyszła od wschodu,| a głos Jego był jak szum wielu wód,|| a ziemia jaśniała od Jego chwały.|||

A chwała Pana weszła do świątyni|| przez bramę, która zwrócona była ku wschodowi.|| Wtedy uniósł mnie duch| i zaniósł mnie do wewnętrznego dziedzińca.|| A oto świątynia pełna była chwały Pana.|||

I usłyszałem, jak ktoś mówił do mnie od strony świątyni,| podczas gdy ów mąż stał jeszcze przy mnie.|| Rzekł do mnie: «Synu człowieczy, to jest miejsce tronu mojego,|| miejsce podstawy dla moich stóp,| gdzie chcę na wieki mieszkać pośród synów Izraela».|||

Podczas widzenia otrzymanego od Pana| zaprowadził mnie anioł z powrotem| przed wejście do świątyni,|| a oto wypływała woda spod progu świątyni w kierunku wschodnim,| ponieważ przednia strona świątyni była skierowana ku wschodowi;| a woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza.|| I wyprowadził mnie przez bramę północną na zewnątrz| i poza murami powiódł mnie od bramy zewnętrznej,| skierowanej ku wschodowi.|| A oto woda wypływała spod prawej ściany świątyni, na południe od ołtarza.|||

Anioł rzekł do mnie: «Woda ta|| płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów,| i rozlewa się w wodach słonych,|| i wtedy wody jego stają się zdrowe.|| Wszystkie też istoty żyjące,| od których tam się roi, dokądkolwiek potok wpłynie,| pozostaną przy życiu:|| będą tam też niezliczone ryby,| bo dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione.|||

A nad brzegami potoku mają rosnąć po obu stronach| różnego rodzaju drzewa owocowe,| których liście nie więdną, których owoce się nie wyczerpują;|| każdego miesiąca będą rodzić nowe,| ponieważ ich woda przychodzi z przybytku.|| Ich owoce będą służyć za pokarm,| a ich liście za lekarstwo».|||

Jesteście uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą.|| Według danej mi łaski Bożej,| jako roztropny budowniczy, położyłem fundament,| ktoś inny zaś wznosi budynek.|| Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje.|| Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego,| niż ten, który jest położony,| a którym jest Jezus Chrystus.|||

Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga| i że Duch Boży mieszka w was?|| Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga,| tego zniszczy Bóg.|| Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.|||

Nie jesteście już obcymi i przychodniami,| ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga,|| zbudowani na fundamencie apostołów i proroków,| gdzie kamieniem węgielnym| jest sam Chrystus Jezus.|| W Nim zespalana cała budowla| rośnie na świętą w Panu świątynię,|| w Nim i wy także| wznosicie się we wspólnym budowaniu,| by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.|||

Nie przystąpiliście| do dotykalnego i płonącego ognia,| do mgły, do ciemności i burzy|| ani też do grzmiących trąb| i do takiego dźwięku słów,| iż wszyscy, którzy go słyszeli,|| prosili, aby do nich nie mówił.|||

Wy natomiast przystąpiliście do góry Syjon,|| do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebieskiego,| do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zebranie,|| do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach,|| do Boga, który sądzi wszystkich,| do duchów sprawiedliwych, które już doszły do celu,|| do Pośrednika Nowego Testamentu, Jezusa,|| do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż krew Abla.|||

Zbliżając się do Pana,| który jest żywym kamieniem,|| odrzuconym wprawdzie przez ludzi,| ale u Boga wybranym i drogocennym,|| wy również, niby żywe kamienie,| jesteście budowani jako duchowa świątynia,|| by stanowić święte kapłaństwo,| dla składania duchowych ofiar,| przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa.|||

To bowiem zawiera się w Piśmie:| «Oto kładę na Syjonie kamień węgielny,|| wybrany, drogocenny,| a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony».|| Wam zatem, którzy wierzycie, cześć.|| Dla tych zaś, co nie wierzą,| właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczowie,| stał się podstawą węgła i kamieniem upadku, i skałą zgorszenia.|| Ci,| nieposłuszni słowu, upadają,| do czego zresztą są przeznaczeni.|||

Wy zaś jesteście wybranym plemieniem,| królewskim kapłaństwem, świętym narodem,|| ludem Bogu na własność przeznaczonym,|| abyście ogłaszali dzieła potęgi| Tego, który was wezwał z ciemności| do przedziwnego swojego światła.|||

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej,|| pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?»|||

A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza,| jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków».|||

Jezus zapytał ich: «A wy| za kogo Mnie uważacie?»||

Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz,| Syn Boga żywego».||

Na to Jezus mu rzekł:| «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony.|| Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego,| lecz Ojciec mój, który jest w niebie.|| Otóż i Ja tobie powiadam:| Ty jesteś Piotr − Opoka,| i na tej opoce zbuduję mój Kościół,|| a bramy piekielne go nie przemogą.|| I tobie dam klucze królestwa niebieskiego;| cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie,|| a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».|||

Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto.|| A był tam pewien człowiek, imieniem Zacheusz,| zwierzchnik celników i bardzo bogaty.|| Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest,|| ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu.|| Pobiegł więc naprzód| i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć,| tamtędy bowiem miał przechodzić.|||

Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę| i rzekł do niego: «Zacheuszu,| zejdź prędko,| albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu».|||

Zeszedł więc z pośpiechem| i przyjął Go rozradowany.|| A wszyscy, widząc to, szemrali: ↓«Do grzesznika poszedł w gościnę»↓.|||

Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana:| «Panie,|| oto połowę mego majątku daję ubogim,|| a jeśli kogo w czym skrzywdziłem,| zwracam| poczwórnie».|||

Na to Jezus rzekł do niego:| «Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu,| gdyż i on jest synem Abrahama.| Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić| to, co zginęło».|||

Zbliżała się pora Paschy żydowskiej| i Jezus udał się do Jerozolimy.|| W świątyni| napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie,| oraz siedzących za stołami bankierów.|||

Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków,| powypędzał wszystkich ze świątyni,| także baranki i woły,|| porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał.|||

Do tych zaś, co sprzedawali gołębie,| rzekł: «Weźcie to stąd,| a nie róbcie z domu Ojca mego| targowiska».|| Uczniowie Jego przypomnieli sobie,| że napisano: «Gorliwość o dom Twój pożera Mnie».|||

W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego:| «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas,| skoro takie rzeczy czynisz?»|||

Jezus dał im taką odpowiedź:| «Zburzcie tę świątynię,|| a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo».|||

Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię,| a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?»|| On zaś mówił o świątyni swego ciała.|||

Gdy więc zmartwychwstał,|| przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział,|| i uwierzyli Pismu| i słowu, które wyrzekł Jezus.|||

«Panie, widzę, że jesteś prorokiem.|| Ojcowie nasi oddawali cześć Bogu na tej górze,| a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce,| gdzie należy czcić Boga».|||

Odpowiedział jej Jezus: «Wierz Mi, niewiasto,| że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze,| ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca.|| Wy czcicie to, czego nie znacie,| my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów.|| Nadchodzi jednak godzina,| owszem już jest,|| kiedy to prawdziwi czciciele| będą oddawać cześć Ojcu| w Duchu i prawdzie,|| a takich to czcicieli chce mieć Ojciec.|| Bóg jest duchem:| potrzeba więc, by czciciele Jego| oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie».|||

Obchodzono w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni.| Było to w zimie.| Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona.|| Otoczyli Go Żydzi| i mówili do Niego: «Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności?|| Jeśli Ty jesteś Mesjaszem,| powiedz nam otwarcie».|||

Rzekł do nich Jezus: «Powiedziałem wam,| a nie wierzycie.| Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca,| świadczą o Mnie.|| Ale wy nie wierzycie,| bo nie jesteście z moich owiec.|||

Moje owce słuchają mego głosu,| a Ja znam je.|| Idą one za Mną| i Ja daję im życie wieczne.|| Nie zginą one na wieki| i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki.|||

Ojciec mój, który Mi je dał,| jest większy od wszystkich.|| I nikt nie może ich wyrwać| z ręki mego Ojca.|| Ja i Ojciec jedno jesteśmy».|||

Panie, świat cały przy Tobie jak ziarnko na szali,| kropla rosy porannej, co spadła na ziemię.|| Nad wszystkim masz litość, bo wszystko w Twej mocy,| i oczy zamykasz na grzechy ludzi, by się nawrócili.|| Miłujesz bowiem wszystkie stworzenia,| niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś,| bo gdybyś miał coś w nienawiści, nie byłbyś tego uczynił.|||

Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty nie powołał do bytu?| Jak by się zachowało, czego byś nie wezwał?|| Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko Twoje,| Panie, miłośniku życia.|||

Bo we wszystkim| jest Twoje nieśmiertelne tchnienie.|| Dlatego nieznacznie karzesz upadających i strofujesz| przypominając, w czym grzeszą,|| by wyzbywszy się złości,| w Ciebie, Panie, uwierzyli.|||

Modlimy się zawsze za was,| aby Bóg nasz| uczynił was godnymi swego wezwania,| aby z mocą udoskonalił w was| wszelkie pragnienie dobra| oraz czyn płynący z wiary.| Aby w was zostało uwielbione| imię Pana naszego Jezusa Chrystusa,| a wy w Nim,| za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.|||

W sprawie przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa| i naszego zgromadzenia wokół Niego| prosimy was, bracia,| abyście się nie dali zbyt łatwo zachwiać w waszym rozumieniu| ani zastraszyć| bądź przez ducha, bądź przez mowę,| bądź przez list rzekomo od nas pochodzący,| jakoby już nastawał dzień Pański.|||

Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto.| A był tam pewien człowiek, imieniem Zacheusz,| zwierzchnik celników i bardzo bogaty.| Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest,| ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu.| Pobiegł więc naprzód| i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć,| tamtędy bowiem miał przechodzić.|||

Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę| i rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko,| albowiem dziś| muszę się zatrzymać w twoim domu».|| Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany.| A wszyscy widząc to szemrali:| «↓Do grzesznika poszedł w gościnę↓».|||

Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana:| «Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim,| a jeśli kogo w czym skrzywdziłem,| zwracam poczwórnie».||

Na to Jezus rzekł do niego: «Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu,| gdyż i on jest synem Abrahama.| Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać| i zbawić to, co zginęło».|||