Mnie,| Janowi, powiedziano:| «Oto dwaj moi Świadkowie;| oni są dwoma drzewami oliwnymi i dwoma świecznikami,| co stoją przed Panem ziemi.|| A jeśli ktoś chce ich skrzywdzić,| ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów.| Jeśliby zechciał ktokolwiek ich skrzywdzić,| w ten sposób musi zginąć.|| Mają oni władzę zamknąć niebo,| by deszcz nie zraszał dni ich prorokowania,| i mają władzę nad wodami, by w krew je przemienić,| i wszelką plagą uderzyć w ziemię, ilekroć zechcą.||

A gdy dopełnią swojego świadectwa,| Bestia, która wychodzi z Czeluści, wyda im wojnę,| zwycięży ich i zabije.|| A zwłoki ich leżeć będą na placu wielkiego miasta,| które duchowo zwie się: Sodoma i Egipt,| gdzie także ukrzyżowano ich Pana.|| I wielu spośród ludów, szczepów, języków i narodów| przez trzy i pół dnia ogląda ich zwłoki;| a zwłok ich nie zezwalają złożyć do grobu.|| Z ich powodu mieszkańcy ziemi cieszą się i radują;| i dary sobie nawzajem będą przesyłali,| bo ci dwaj prorocy mieszkańcom ziemi zadali katusze.|||

A po trzech i pół dnia| duch życia z Boga w nich wstąpił| i stanęli na nogi.|| A wielki strach| padł na tych, co ich oglądali.|| Posłyszeli oni donośny głos z nieba| do nich mówiący: „Wstąpcie tutaj!”|| I w obłoku wstąpili do nieba,| a ich wrogowie zobaczyli ich».|||

Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów,| którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania,|| i zagadnęli Go w ten sposób: «Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał:| „Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny,| niech jego brat pojmie ją za żonę| i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu”.|| Otóż było siedmiu braci.|| Pierwszy pojął żonę i zmarł bezdzietnie.| Pojął ją drugi, a potem trzeci,| i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci.|| W końcu umarła ta kobieta.| Przy zmartwychwstaniu więc| którego z nich będzie żoną?|| Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę».||

Jezus im odpowiedział:| «Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą.|| Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału| w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych,| ani się żenić nie będą,| ani za mąż wychodzić.| Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom| i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania.|||

A że umarli zmartwychwstają,| to i Mojżesz zaznaczył| tam, gdzie jest mowa o krzewie,|| gdy Pana nazywa „Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”.|| Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych;| wszyscy bowiem dla Niego żyją».|||

Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie:| «Nauczycielu, dobrze powiedziałeś». I już o nic nie śmieli Go pytać.|||

Oto słowo Pańskie.

ROK II Sobota 33

PIERWSZE CZYTANIE: Ap 11, 4-12
Dwaj świadkowie, uczestnicy męki i chwały ich Pana

Czytanie z księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła.

Oto słowo Boże.

 
PSALM RESPONSORYJNY: Ps 144(143), 1a i 2bc. 9-10
REFREN (por. 1a): Błogosławiony Pan, Opoka moja.

On moje ręce zaprawia do walki, *
moje palce do bitwy.
On mocą i warownią moją, *
osłoną moją i moim wybawcą.

Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową, *
grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach.
Ty królom dajesz zwycięstwo, *
Tyś wyzwolił sługę Twego, Dawida.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ: Por. 2 Tm 1, 10b
Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus śmierć zwyciężył,
a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

 
EWANGELIA: Łk 20, 27-40
Uduchowione życie zmartwychwstałych

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.