Kiedy Szczepan był pełen Ducha Świętego,| patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą| i Jezusa, stojącego po prawicy.|| I rzekł: «Widzę niebo otwarte| i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga».| A oni podnieśli wielki krzyk,| zatkali sobie uszy| i rzucili się na niego wszyscy razem.| Wyrzucili go poza miasto i kamienowali,| a świadkowie złożyli swe szaty| u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem.|||

   Tak kamienowali Szczepana,| który modlił się: «Panie Jezu,| przyjmij ducha mego!»| A gdy osunął się na kolana,| zawołał głośno: «Panie, nie poczytaj im tego grzechu».|| Po tych słowach skonał.|||

   Cieszcie się,| im bardziej jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych,| abyście się cieszyli i radowali| przy objawieniu się Jego chwały.| Błogosławieni jesteście, jeżeli złorzeczą wam| z powodu imienia Chrystusa,| albowiem Duch chwały, Boży Duch na was spoczywa.|||

   Nikt jednak z was| niech nie cierpi jako zabójca albo złodziej,| albo złoczyńca, albo jako niepowołany nadzorca obcych dóbr.|| Jeżeli zaś cierpi jako chrześcijanin,| niech się nie wstydzi,| ale niech wychwala Boga w tym imieniu.|||

W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, rzekł:||

   «Ojcze, nadeszła godzina!| Otocz swego Syna chwałą,| aby Syn Ciebie nią otoczył| i aby mocą władzy| udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem| dał życie wieczne| wszystkim tym, których Mu dałeś.|| A to jest życie wieczne:| aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga,| oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.|||

   Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi| przez to, że wypełniłem dzieło,| które Mi dałeś do wykonania.|| A teraz Ty, Ojcze| otocz Mnie u siebie tą chwałą,| jaką miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał.|||

   Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata.|| Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś,| a oni zachowali słowo Twoje.|| Teraz poznali,| że wszystko, cokolwiek Mi dałeś,| pochodzi od Ciebie.|| Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem,| a oni je przyjęli| i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem,| oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał.|||

   Ja za nimi proszę,| nie proszę za światem,| ale za tymi, których Mi dałeś,| ponieważ są Twoimi.|| Wszystko bowiem moje jest Twoje,| a Twoje jest moje,| i w nich zostałem otoczony chwałą.|| Już nie jestem na świecie,| ale oni są jeszcze na świecie,| a Ja| idę do Ciebie».|||