Ezechiasz wysłał posłów do całego Izraela i Judy,| a do Efraima i Manassesa napisał także listy,| żeby przybyli do świątyni Pańskiej w Jerozolimie,| aby odprawić Paschę ku czci Pana,| Boga Izraela.|| Rozeszli się więc gońcy| z listami od króla i jego przywódców| po całej ziemi Izraela i Judy,| zgodnie z królewskim rozkazem| ogłaszając: «Synowie Izraela, powróćcie do Pana,| Boga Abrahama, Izaaka i Izraela,| aby i On powrócił łaskawie do tych, którzy ocaleli| uciekając z ręki królów asyryjskich.|| Nie bądźcie podobni do waszych ojców i braci,| którzy wykroczyli przeciw Panu,| Bogu ich ojców, za co wydał On ich na zniszczenie,| jak to sami widzicie.|| A teraz nie czyńcie twardym waszego karku jak wasi ojcowie,| podajcie rękę Panu i pójdźcie do Jego przybytku,| który poświęcił na wieki.|| Służcie Bogu waszemu, Panu,| a odwróci się od was Jego płonący gniew.| Bo łaskawy i miłosierny jest Pan, Bóg wasz,| i nie odwróci od was oblicza,| byleście tylko wrócili do Niego».|||

   I tak zebrał się w Jerozolimie wielki tłum ludu,| aby obchodzić w drugim miesiącu Święto Przaśników.|| Ofiarowali potem Paschę| czternastego dnia miesiąca drugiego.|| Całe zgromadzenie Judy,| kapłani i lewici oraz całe zgromadzenie przybyłych z Izraela,| dalej przychodnie, którzy nadeszli z kraju,| oraz ci, którzy przebywali w Judzie| – pełni byli radości.|| W Jerozolimie zapanowała radość tak wielka,| jakiej nie było w Jerozolimie od czasów Salomona, syna Dawida, króla izraelskiego.|| Na koniec powstali kapłani,| aby błogosławić lud.|| Ich głos został wysłuchany,| a modlitwa ich doszła do Jego świętego mieszkania – do nieba.|||

   Wy zaś jesteście wybranym plemieniem,| królewskim kapłaństwem, świętym narodem,| ludem Bogu na własność przeznaczonym,| abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego,| który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła,| wy, którzyście byli nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym,| którzyście nie dostąpili miłosierdzia,| teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali.|||

   Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy.|| Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym.| Kiedy wracali po skończonych uroczystościach,| został Jezus w Jerozolimie,| a tego nie zauważyli Jego Rodzice.|| Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników,| uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych.|| Gdy Go nie znaleźli,| wrócili do Jerozolimy szukając Go.|||

   Dopiero po trzech dniach| odnaleźli Go w świątyni,| gdzie siedział między nauczycielami,| przysłuchiwał się im i zadawał pytania.|| Wszyscy zaś, którzy Go słuchali,| byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.||

   Na ten widok zdziwili się bardzo,| a Jego Matka rzekła do Niego:| «Synu, czemuś nam to uczynił?| Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie».|

   Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali?| Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?»||

   Oni jednak nie zrozumieli tego, co Im powiedział.|||

 Potem poszedł z Nimi i wrócił do Nazaretu;| i był Im poddany.|| A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.|||

   Jezus zaś czynił postępy| w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.|||